خودکشی از کجا آغاز میشود؟
خودکشی از کجا آغاز میشود؟ خودکشی چهگونه آغاز میشود؟ نقش اجتماع و خانواده در این میان چیست؟ آمار و ارقام در اینباره چه میگویند؟ آیا همه چیز به بیماریها ی روانی، دشواریها و اختلالات فیریکی و بدنی و ژنتیکی میرسد؟ یا دستکم در جایی که پای هنرمندان، نویسندهگان و نامآوران در میان است، بخشی از داستان به اضطرابها ی وجودی و بحرانها ی معنا میرسد؟ آیا جهانها ی جدید، مناسبات تازه و خودبنیادی آدمی هم ردی از خود در این آسیبها و سوگها از خود گذاشته است؟
با باره ی خودکشی در خانوادهها چه باید کرد؟ آیا باید خودکشی را به خانواده، و خودآگاهی اجتماع آورد؛ و در باره ی آن گاهی حرف زد؟ یا باید آن را همانند گذشته به نامحدوه ی تابوها تبعید کرد؟ و امیدوار بود که به ما مربوط نیست و نمیشود.
در گستره ی فرهنگ چه گونه باید با این آسیب روبهرو شد؟ در گفتمان آزادی، مرگ آسان و خودکشی چه جایگاهی دارد؟ آیا حق خودکشی هم همانند حق زندهگی شنیدنی و اندیشیدنی است؟ با باید این دست پرسشها را از گفتمان آزادی بیرون گذاشت؟ این داغ در خانوادهها چهگونه میگذرد؟ با این داغ چهگونه باید روبهرو شد؟
این همه را در گفتوگو با نویسنده و کهنهکار سیاسی مسعود نقرهکار و به بهانه ی انتشار کتاب تازه ی او «تراژدی رنجها ی خلاق» در میان گذاشتهام و پاسخها ی او را به پیشگاه شما آوردهام.
با مهربانی، پسند (سابسکرایب) و بازخوردها ی خود به ادامه این گفتوگو ژرفا دهید.