Rigil - 6 Χρόνια Μίσους (Prod. @THIRTYTWO32)

Bgazei Kati alhthino uperoxos tropos sundiazmou sunaisthimatwn Kai gegonotwn panw se Ena tetoio beat sunexise etsi

Τώρα καφέδες, άδειες μέρες κι οινοπνεύματα είμαι αυτό που δίνω άρα ποτέ δε δίνω ψέματα.

Ότι και να πω είναι λίγο !Πρέπει να καταλάβουν κάποιοι πως δεν είναι όλοι σαν αυτούς !💯

Αλφα κενταυρου τι εγραψες παλι γαμω ποιηση ειναι αυτο

🔥

Θα φτάσεις εκεί που πρέπει και είναι πολύ ψηλά

Από τα ποιο δυνατά oldschool κομμάτια
Συνεχίστε αδέλφια 🔥🔥🔥

Μαζί σου πάντα αδερφέ! Θα κάνουμε το μίσος αγάπη

Κάθε ενοχή μου είναι απλά πηγή για έμπνευση ❤

The next big thing του ελληνικού rap 🙌

Νιώθω τυχερός που σας ανακάλυψα.
Όμως να ρωτήσω κάτι γιατί πολλά τραγούδια δεν υπάρχουν στο spotify

Στίχοι:

χρόνια κυλάν κι αναμνήσεις άφανατες
δε ξέρω να πετώ αλλά πετάν αυτές
δε ξέρω να πετώ μα πάμε για άλλα ΡΕΣ
ξεφεύγω και πατώ στις δέκα θάλασσες

Rigil.
ξεφεύγω και πατώ στις δέκα θάλασσες
Thirtytwo.
ξεφεύγω και πατώ στις δέκα θάλασσες
ΑΚΡΕΣ.
χρόνια κυλάν κι αναμνήσεις άφανατες
δε ξέρω να πετώ αλλά πετάν αυτές
6 Χρόνια Μίσους.

έφυγαν οι μέρες που σκεφτόμουνα ανέμελα
άρχιζα και μάθαινα τον κόσμο απ' την προπαίδεια
έσφιγγα κορδόνια κι έλυνα τη φαντασία μου
τώρα σφίγγω κόμπους στο λαιμό και λύνω θέματα

τώρα καφέδες, άδειες μέρες κι οινοπνεύματα
είμαι αυτό που δίνω άρα ποτέ δε δίνω ψέματα
με ένα φίλο γνωρίζουμε τη ζωή
εγώ του δείχνω την ελπίδα κι εκείνος να ρίχνω κέρματα

εύχομαι λοιπόν να μη πνιγόμουνα στα άγχη
εύχομαι στις ενοχές να μην είχα ταιριάξει
εύχομαι να έγραφα ότι γράφω από αγάπη
πιο πολύ το κάνω ώστε μετά να νιώθω εντάξει

μα ακόμα έχω κόμπο στο λαιμό και στο στομάχι όχι επειδή μου έλειψε κάτι
συνήθισα στη πίεση του να ψάχνεις ποιος είσαι
αν υπάρχεις, που θα πας
κι αυτή με συναντά το βράδυ στο κρεβάτι

πρωτού μιλήσεις, φυσικά έκανα λάθη
δε κατηγορώ όσους μου γύρισαν την πλάτη
πάντως κάτι έμαθα απ' αυτό το μονοπάτι
έμαθα και ξέρω να γυρνώ κι εγώ την πλάτη

αυτό το δίσκο οι πιο πολλοί δε θα συλλάβουν
άλλοι θα με κράξουν, άλλοι θα με καταλάβουν
σ' αυτό μονάχα οι γονείς μου είναι εξαίρεση
ό,τι κι αν νιώσουν να ξέρουν πως ειν' υπέροχοι

το μίσος μου πολλοί δε θα συλλάβουν
όλοι έχουν ενοχές και τρέχουν να τις κάψουν
σ' αυτό μονάχα ο εαυτός μου ειν' εξαίρεση
κάθε ενοχή μου είναι απλά πηγή για έμπνευση

ρωτάς η έμπνευση μου που πηγάζει ε;
νόμιζεις πως απλά περνώ μια φάση ε;
μα και στο Ρίγκιλ είχα γυρισμένη πλάτη ε;
ίσως σημαίνει πως ποτέ δεν έχω αλλάξει ε;

ίσως αυτό που εκφράζω να μη φάνηκε ποτέ
μέσα στα μάτια όσων με ξέραν από κάποτε
εμένα η σιωπή μου άνθισε παράξενα
στην αρχή μιλούσα πολύ μα κανείς δε μ' άκουσε

κι όταν η φωνή μου μ' άφησε
κι η σκέψη μου μαύρισε, η μουσική μ' αγκάλιασε
της λέω τα πάντα αφού ποτέ δε με εξαπάτησε
κι από το πρώτο μου κομμάτι με στιγμάτισε

κι ακόμα είμαι κλεισμένος στο δωμάτιο
ακόμα με τρομάζει κάθε αύριο
ακόμα έχω δύο χαρακτήρες
ο ένας κοιτάζει το άπειρο κι ο άλλος κοιτά το δάπεδο κι ας είναι το ίδιο άτομο

γράφω, δε χάνω το μέτρο δε θέλω drums
ρεκάρω στο ρυθμό από το χτύπο της καρδιάς
θα βγάλω έξι γραπτά για να διαγράψω τα παλιά
κι αυτό γιατί έξι χρόνια δεν είχα βγάλει μιλιά

αυτό γιατί έξι χρόνια οι φίλοι μου ήταν τα νεύρα
αυτό γιατί απ' τα δώδεκα δεν έλεγα κουβέντα
αυτό για το πως έμαθα να κρίνω κάθε βλέμμα
αν θέλει το καλό μου κι άμα νοιάζεται για μένα

θέλω να ζω χαρούμενα γι' αυτό γράφω μιζέρια
να ζω για τη στιγμή όχι να ζω για τη συνέχεια
βρήκα νέα φωνή που παρομοίασα μ' αστέρια
γιατί είμαι σ' άλλο σύμπαν όταν χάνομαι στα μέτρα

χρόνια κυλάν κι αναμνήσεις άφανατες
δε ξέρω να πετώ αλλά πετάν αυτές
δε ξέρω να πετώ μα πάμε για άλλα ΡΕΣ
ξεφεύγω και πατώ στις δέκα θάλασσες

ξεφεύγω και πατώ στις δέκα θάλασσες
ξεφεύγω και πατώ στις δέκα θάλασσες
χρόνια κυλάν κι αναμνήσεις άφανατες
δε ξέρω να πετώ αλλά πετάν αυτές

χρόνια κυλάν κι αναμνήσεις άφανατες
δε ξέρω να πετώ αλλά πετάν αυτές
δε ξέρω να πετώ μα πάμε για άλλα ΡΕΣ
ξεφεύγω και πατώ στις δέκα θάλασσες

ξεφεύγω και πατώ στις δέκα θάλασσες
ξεφεύγω και πατώ στις δέκα θάλασσες
χρόνια κυλάν κι αναμνήσεις άφανατες
δε ξέρω να πετώ αλλά πετάν αυτές