Әбіш Кекілбаев кітапханасы / Менің кітапханам / Марфуға Шапиян

Әбіш Кекілбаевтың кітапханасы. Үйінде қонақ болдық. Клара апайымызбен сұхбаттастық. Мынау сол сұхбаттан үзінді:

– Әбіш атамыз негізінен қай уақыттары жазушы еді? Тамақ ішуді ұмытып, барымен беріліп кететін кездері жиі болушы ма еді?

– Негізінен түнде жазатын. Күн талғаған емес. Кез келген уақытта жаза беретін. Кейде таңғы беске дейін отыратын. 1976 жылдан бастап Орталық комитетте істеді. Таңнан кешке дейін жұмысында отырады. Қайтарында жолай кітапханаға соғып, онға дейін қағаздарын қарап, үйге келіп тамағын ішкен соң таңғы беске дейін жазуға отырады. Жазуды тістеніп отырып жазатын. Кейіпкерлерінің мінез-құлқы құбылғанда, оның да тісін шықырлатуы көбейіп кететін. Соның кесірінен дәл спикер болған кезде тісі сау етіп, түсіп қалды. Он күндік демалысында шұғыл Германияға барып, барлық тісін алғызып, қайтадан салғызып келді. Сосын жазуын әбден бітірмей, ешкімге көрсетпейтін. Жұрт “Мен мынаны бастадым, қалай екен? Оқып көрші” деп жатса, ол мұндайға жоқ болатын. Жазады, бастырады, сосын барып көрсететін. Баяғыда Жазушылар одағы шығармашылық жұмыс үшін деп бір-екі ай демалыс беретін. Ондайдың біреуін алып көрген емес. Жұмыстан ешқашан қалған емес. “Лениншіл жаста”, Мәдениет министрлігінде істеді, әскерге барды, қайтып келген соң киностудияда істеді, 1975 жылы Орталық комитетке кетті. Одан тәуелсіздік алғаннан кейін Нұрсұлтан шақырды. Әуелі депутат болып, Баянауылдан өтті. Ол жақ өткізгісі келмей: “Шырағым, өз елің, жерің бар емес пе? Неге сол жақтан өтпедің? Бізде де атақты адамдар бар. Барып бірдеңе сұрасақ та, өз азаматтарымыз керек. Сізді қайдан табамыз?” – деп қарсылық білдіріпті. Сонда Әбіш: “Арғымақтығыңды білгің келсе, ат баптаған ауылға бар, Азаматтығыңды көргің келсе, азамат өскен елге бар» деген. Осы жерді азамат өскен ел деп сеніп келіп отырмын”, – депті. Оны естіп басты қарсы боп отырған шал: “Бітті! Әй, бәрің де дауыс беріңдер!” – деп аталы сөзге бірден тоқтаған көрінеді. Әбіштің сөзге шешендігі ғой. Аяқ астынан ондай сөзді таба қоюдың өзі ерлік. Одан кейін Мемлекеттік хатшы, бір жарым жылдай спикер, артынан сенатор болды.

– Жазған кезде қалам таңдаушы ма еді?

– Қалам таңдамайтын. Жақсы қаламдар болса, оны қол қойған жерінде тастап кететін.

– Өмірінің соңғы 20 жылында мемлекеттік қызметте жүріп, көркем шығарма жазбай кеткеніне өзі өкінбеуші ме еді?

– Оған “Үкімет жұмысына кетті, жазушылықты тастады” деген сын көп айтылды. Сонда оған Әбіш: “Еліміз өзгеріп, тәуелсіздік алып, аяғынан енді тұрып жатқанда, елдің шаруасына араласпай жүре алмаймын. Өлсем де, тірілсем де соны істеймін”, – деп жауап берді. Жазушылығын мүлде тастаған жоқ. “Елең-алаң” мен “Үркерді” Орталық комитетте істеп жүрген кездері жазды. Кейін “Абылай хан” пьесасын дүниеге әкелді. Бүкіл аудармалары сол кезде басталды. “Дәстүр мен дәуір”, “Тіл және Тәуелсіздік” дейтін кітаптарының барлығын егемендік алғаннан кейін Президент Аппаратында жүріп жазды.




МЕНІ МЫНА ӘЛЕУМЕТТІК ЖЕЛІЛЕРДЕН ТАБА АЛАСЫЗДАР:

*facebook: https://www.facebook.com/marfugashapian
*vk: https://vk.com/marfugashapian
*instagram: https://www.instagram.com/marfugasha...
*telegram: https://t.me/marfugashapian
*блог: http://marfugashapian.islam.kz/kk/#gs...

Хат жіберу үшін пошта: [email protected]

Тэги:

#Марфуға_Шапиян #ислам #дін #саяхат #кітап #Әбіш_Кекілбаев #Абиш_Кекильбаев #жазушы #писатель #кітапхана #библиотека

Скачать видео